Z głębokim smutkiem zawiadamiamy o śmierci Pani Marii Koziołek.

Pani Maria Koziołek była rodowitą Wolsztynianką – tu się urodziła 20 września 1936 roku,
tu przeżyła jako dziecko okupację hitlerowską, tu – w związku z niespodziewanie wczesną śmiercią ojca – podjęła pierwszą pracę jako 16-letnia dziewczyna. W międzyczasie, zaocznie, ukończyła liceum ogólnokształcące.

                     Pani Maria zawsze cechowała się dużą wrażliwością na krzywdę innych ludzi, dlatego też nie dziwi fakt, iż w momencie tworzenia pierwszych struktur organizacyjnych opieki społecznej, w 1977 roku została kierownikiem Ośrodka Opiekuna Społecznego,
a 2 lata później przekształconego w Dział Służb Społecznych w Wolsztynie. W roku 1990,
w wyniku zmian ustrojowych, jakie zaszły w Polsce Dział Służb Społecznych przekształcony został w Ośrodek Pomocy Społecznej, który w Wolsztynie tworzyła p. Maria Koziołek pełniąc funkcję jego kierownika od 1 lipca 1990 roku. Tworzenie Ośrodka od podstaw wymagało od p. Marii Koziołek dużego zaangażowania i umiejętności organizacyjnych. Cechy osobowościowe pomagały jej w nawiązywaniu kontaktów z instytucjami pomocowymi 
i organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz społeczności lokalnej. P. Maria Koziołek - kierując Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Wolsztynie do czasu przejścia na emeryturę, czyli do 31 grudnia 2001, z „wielkim sercem” pomagała i organizowała wsparcie osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, w szczególności osobom ubogim, samotnym, bezdomnym.

                Pomimo mocno absorbującej pracy zawodowej, Pani Maria aktywnie działała i nie przestała udzielać się społecznie w wielu organizacjach i stowarzyszeniach działających na terenie Wolsztyna.

                Od 1978 roku była  członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża, gdzie w latach 1989-2001 pełniła funkcję wiceprezesa. Jako kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej pomagała tej organizacji w realizacji celów statutowych, takich jak: prowadzenie usług opiekuńczych PCK nad chorym w domu, pomoc wielodzietnym rodzinom, organizacja „choinki bożonarodzeniowej”, wyjazdy na kolonie itp. Pani Maria za swoją długoletnią
i bezinteresowną pomoc dla tej organizacji została odznaczona odznakami honorowymi PCK IV, III i II stopnia.

                Równolegle Pani Maria Koziołek angażowała się w pracę na rzecz przeciwdziałania alkoholizmowi  - najpierw w Społecznym Komitecie Przeciwalkoholowym (jako sekretarz), a później przez wiele lat (nawet po przejściu na emeryturę) aktywnie działała w Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

                Od 1994 roku była członkiem Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem, gdzie pełniła funkcję członka Zarządu Wolsztyńskiego Koła PTWzK. Była osobą aktywnie wspierającą działalność stowarzyszenia, wieloletnim organizatorem i współorganizatorem spotkań o charakterze integracyjnym i rekreacyjnym dla członków tej organizacji. Corocznie brała udział w opracowywaniu i realizacji całorocznego kalendarza działań na rzecz osób niepełnosprawnych. Zawsze bardzo angażowała się w pozyskiwanie środków finansowych
i rzeczowych przeznaczonych na działalność stowarzyszenia, a także w udzielanie pomocy
i wsparcia indywidualnym jego członkom. Jej bogata wiedza z zakresy pomocy społecznej wielokrotnie pozwalała na rozwiązywanie wielu problemów społecznych oraz właściwy wybór metody działań i wsparcia dla potrzebujących. Wielokrotnie brała też udział w tworzeniu programu współpracy organizacji pozarządowych z samorządem gminnym i powiatowym. Wszystko to przyczynia się do tworzenia wzorowej atmosfery współpracy na rzecz osób niepełnosprawnych w mieście i gminie Wolsztyn. Za wieloletnią działalność na rzecz osób niepełnosprawnych została kilkakrotnie uhonorowana dyplomami i podziękowaniami od Zarządu Wolsztyńskiego Koła, Oddziału Terenowego PTWzK w Zielonej Górze oraz Zarządu Głównego PTWzK w Warszawie. W 2001 roku Zarząd Główny PTWzK w Warszawie, na wniosek Zarządu Koła w Wolsztynie odznaczył Panią Marię Koziołek Złotą Odznaką Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem.

             Pani Maria Koziołek od 1985 roku pełniła funkcję prezesa Zarządu Miejsko-Gminnego Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej w Wolsztynie, gdzie kierowała działalnością Zarządu, organizowała fundusze na działalność charytatywną tej organizacji                           i jednocześnie  angażowała się w aktywizację osób starszych i niepełnosprawnych.

            W okresie aktywności zawodowej była wielokrotnie odznaczana zarówno za swoją pracę zawodową, jak i działalność społeczną. Otrzymała m.in. odznakę „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” przyznaną przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (1983), odznakę honorową „Za zasługi w rozwoju Województwa Zielonogórskiego” (1985) czy odznakę „Przyjaciel dziecka” przyznaną przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci w Zielonej Górze (1984).  

          Jednakże zwieńczeniem działalności społecznej Pani Marii Koziołek na rzecz rozwoju ziemi wolsztyńskiej jest z pewnością Uniwersytet Trzeciego Wieku w Wolsztynie. W 2003 roku Pani Maria, wraz z trzema koleżankami – Janiną Czerniak, Bogną Ignaszewską
i Mirosławą Sempołowicz (również emerytkami), zawiązały tzw. „Grupę Inicjatywną” w celu powołania na terenie Wolsztyna uniwersytetu trzeciego wieku. W zamierzeniu było powołanie samorządnej organizacji zrzeszającej ludzi chcących aktywnie spędzać jesień życia, ale i też ciągle wzbogacać swoją wiedzę i doświadczenie życiowe. W dniu 16 kwietnia 2003 roku udało się te plany zrealizować, na ten dzień bowiem datuje się powstanie Wolsztyńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, działającego w strukturach Wolsztyńskiego Domu Kultury. W momencie powstania był to dopiero piąty tego typu uniwersytet
w Wielkopolsce, a Wolsztyn był wtedy najmniejszym ośrodkiem posiadającym tego typu placówkę. Pierwszym prezesem została Pani Mirosława Sempołowicz, a Pani Maria najpierw była wiceprezesem, a wkrótce – przez kolejnych 11 lat pełniła funkcję prezesa tej szacownej instytucji. W tym okresie znacząco rozwinęła się działalność uniwersytetu – wprowadzano kolejne formy działalności edukacyjnej, zdrowotnej, kulturalnej, twórczej i krajoznawczo-turystycznej dla osób starszych. Tym samym włączano ich do systemu kształcenia ustawicznego oraz stwarzano warunki do dobrego starzenia się. Z inicjatywy Pani Marii,
a także dzięki jej ogromnemu osobistemu zaangażowaniu organizowano liczne wykłady, seminaria, konferencje naukowe prowadzone przez wybitnych specjalistów z różnych dziedzin, spotkania z ludźmi nauki, kultury, polityki i gospodarki, działającymi zarówno
w środowisku wolsztyńskim jak również w kraju. Były też pikniki, wycieczki do kina, teatru czy opery oraz turnieje sportowo-rekreacyjne. Nie zapomniano też o nauce języków obcych, rehabilitacji zdrowotnej czy turystyce i rekreacji. Wszystko to oczywiście wymagało ogromnego trudu organizacyjnego – od licznych telefonów, pism, spotkań, wyjazdów do przygotowania sali na spotkanie czy udekorowania stołów na wspólne spotkanie opłatkowe albo andrzejki. Pani Maria angażowała się w sprawy uniwersyteckie bez reszty, często kosztem bliskich, bo taka już była – jak się czegoś podejmie to musi być perfekcyjnie. Największą nagrodą była jednak stale powiększająca się liczba słuchaczy, która
z początkowo niespełna 50 studentów dość szybko przekroczyła 200 osób. Rok akademicki 2014/2015 był ostatnim rokiem „prezesowania” Pani Marii Koziołek – niestety zdrowie nie pozwalało jej dalej tak mocno się angażować.